ایام ،ایام مبارکیست، ماهی بسیار شریف و منسوب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، این روزها، نسیم خوش ماه مبارک شعبان وزیدن گرفته ،ماه مبارک و پر برکتی که لبریز و سرشار از زیبایی ها ، لطافت ها ، کرامت ها ، برکات و … است ، ماهی که آخرین گام آمادگی ، قبل از میهمانی بزرگ ماه رمضان است ،که بزرگان، پیوسته این ماه را مقدمه ورود به «ضیافت ‏الله‏» در ماه رمضان دانسته ‏اند از این‏رو، کسب آمادگیهاى روحى و فکرى براى درک هر چه بیشتر و بهتر فیض معنوى ‏از مهمانى خدا، لازم است…..

شعبان ، ماهی که از فضیلتهای بسیاری برخوردار بوده و بنده خاضع خداوند می تواند بهترین دستاوردهای معنوی را از این فرصت مغتنم کسب کند ، چرا که خوان رحمت الهى دراین ماه گسترده‏ تر است .

به استقبال رمضان رفتن آن هم با مقدمه ای به نام شعبان زیباست چرا که اگر قرار ملاقات با بزرگی داشته باشید، چگونه بر سر این قرار حاضر می شوید؟! حتما آن گونه که لایق و شایسته این ملاقات است ، خود را مهیا و آماده می کنید. شعبان نیز فرصتی برای مهیا سازی خود برای حاضر شدن بر سر قرار و میهمانی الهی است. درماه رمضان بر سر سفره الهی میهمان هستیم و ماه شعبان فرصت مغتنمی است تا خود را مهیای این ضیافت و میهمانی سازیم .

احادیث و روایات گوناگون درباره عظمت و بزرگی ماه شعبان از ائمه و بزرگان دین نقل شده است چنانکه پیامبر (ص)فرمود:شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا. هر کس یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در قیامت شفیع او خواهم بود.

پیامبر (ص) ماه شعبان را روزه می‌داشت و آن را به ماه رمضان وصل می‌کرد.

از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت است که چون ماه شعبان داخل می شد، حضرت امام سجاد(علیه السلام) اصحاب خود را جمع می کرد و می فرمود: ای گروه اصحاب من! می دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است و رسول خدا (ص) می فرمود: شعبان ماه من است پس روزه بدارید در این ماه برای محبت پیغمبر خود و برای تقرب به سوی پروردگار خود. به حق آن خدایی که جان علی ابن الحسین (ع) در دست قدرت اوست، سوگند یاد می کنم که از پدر حسین بن علی (علیهما السلام) شنیدم که فرمود : از امیر المومنین (علیه السلام) شنیدم که هرکه ماه شعبان را برای محبت پیغمبر خدا و تقرب به سوی خدا روزه دارد، خدا او را دوست دارد و به کرامت خود در روز قیامت نزدیک و بهشت را بر او واجب سازد.

 ماه رمضان، ماه نبوت است و ماه شعبان، ماه امامت. ماه رمضان لیله القدر دارد و ماه شعبان شب نیمه شعبان که تالی لیله القدر است. ماه رمضان مبارک است برای اینکه لیله القدر دارد و ماه شعبان مبارک است برای اینکه نیمه شعبان دارد. ماه رمضان مبارک است برای اینکه نزول وحی بر او شده است یا به عبارت دیگر معنویت رسول خدا وحی را نازل کرده است و ماه شعبان معظم است برای اینکه ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است. این ماه مبارک رمضان جلوه لیله القدر است که تمام حقایق و معانی در او جمع است و ماه شعبان، ماه امامان است که ادامه همان است. در ماه مبارک رمضان، مقام رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) به ولایت کلی الهی بالاصاله تمام برکات را در این جهان بسط داده است و ماه شعبان که ماه امامان است، به برکت ولایت مطلقه به تبع رسول الله همان معانی را ادامه می دهد.

آمیرزا جواد ملکی تبریزی صاحب کتاب شریف ” المراقبات ” نیز پیرامون فضیلت و شرافت ماه شعبان می نویسد : « این ماه براى سالک الى اللّه بسیار با ارزش است. یکى از شبهاى قدر در این ماه است و کسى در آن متولد شده که خداوند بواسطه او وعده پیروزى به تمامى دوستان، پیامبران و برگزیدگانش - از زمانى که پدر ما حضرت آدم (على نبینا و آله و علیه السلام) در زمین ساکن شده - داده است و وعده داده، بوسیله او، بعد از پر شدن زمین از ظلم و جور، آن را پر از قسط و عدل نماید.